Ninatta'nın Bileziği

Selam sana blog! dercesine bir görselle karşınızdayım. En son postumu 2016 yılında yazdığımı düşünürsek, ben bile şuan neden geri döndüğümü sorguluyorum. Bir öğrencimle fikir alışverişinde bulunurken aniden aklıma gelen sevgili Ninatta'nın Bileziği, yeniden ziyaret edince kendime ihanet etmişim hissi yarattı. 15 yıl önceki ben nasıl biriymişim? Boş zamanı olan, eğlenceli ve yargı dağıtan biriymişim sanırım. Geldiğim noktadan oraya bakınca, o kızla gurur duymadım da değil. Bir blogda, 3-5 sevdiğim arkadaşım okuyor diye, istikrarlı şekilde yazmaya başlamışım. Şimdilerde zorunlu olmadıkça yazmadığımı fark ettim. Halbuki ben bilimsel yayınlar dışında yazmayı daha çok seviyorum. O zaman ne duruyorum? Doktora da bittiğine göre bloguma dönüp izlediklerim, okuduklarım ve düşündüklerim üzerine kimsenin okumayacağı şeyler yazmanın tam zamanı! 

İlk postum için bu yıl içinde okuduğum ve bitecek diye üzülerek sayfaları çevirdiğim Ben, Kirke kitabını seçtim. Kitabı çok beğenmemin yanı sıra, karakterin melankolik halinde kendimden bir şeyler bulmuş olmam da etkilidir diyebilirim. Blog ismimden de anlaşılacağı üzere antik dönemlere, Yunan mitolojisine, Helenistik döneme ve hatta Aydınlanma Çağı bitişine kadar olan tüm tarihe ilişkin okuma yapmayı çok seviyorum. Hal böyle olunca Madeline Miller'ın Ben, Kirke kitabı beni can evimden vurmuştur. Erkek egemen Yunan mitolojisinde Kirke gibi bir tasvirin nasıl yer aldığını düşünürken, kitabı okudukça sırf kadın olduğu için pişmiş tavuğun başına gelmeyen şeyler yaşamış olduğunu farkettim. Güçlü bir kadın karakter olarak var olmak için ödediği bedelleri içiniz kan ağlayarak okumanız mümkün. Hem kadın olup, hem sürgün cezası alıp, hem de yetmezmiş gibi bir de cadı olan Kirkeciğim, kendi küçük dünyasından Glaukos, Nympalar, Odysseus, Hermes, Zeus ve niceleriyle ilgili neler anlatıyor neler.